نحوه انتخاب مواد عایق برای تهویه مطبوع ضد انفجار

سیستم های تهویه مطبوع ضد انفجار نیاز به استفاده از مواد عایق برتر برای تضمین عملکرد ایمن و قابل اعتماد دارند.. معمولا, مواد عایق به سه شکل دسته بندی می شوند: گازی, مایع, و جامد. عایق های گازی در شرایط ولتاژ بالا استفاده می شوند, عایق های مایع عمدتاً به عنوان روغن معدنی در ترانسفورماتورهای فشار ضعیف, در حالی که عایق های جامد عمدتاً در اجزای عایق دستگاه های الکتریکی استفاده می شوند.

الزامات مواد عایق:

1. عایق های جامد باید داشته باشند ویژگی های غیر قابل احتراق و مقاوم در برابر شعله.

2. عایق های جامد باید حداقل جذب رطوبت را نشان می دهد.

3. عایق های جامد هستند لازم است در برابر قوس الکتریکی مقاوم باشد.

4. عایق های جامد باید مقاومت حرارتی عالی را نشان می دهد.

مقاومت حرارتی عایق جامد نشان دهنده این است درجه حرارت که در آن این مواد می توانند برای مدت طولانی بدون خراب شدن کار کنند. عایق های جامد باید خواص مکانیکی قوی را در زمانی که دما از 20 درجه سانتیگراد فراتر می رود حفظ کنند و از دمای عملیاتی مداوم تجهیزات کمتر از 80 درجه سانتیگراد افت نکنند.. دستگاه های الکتریکی مختلف به سطوح مختلفی از مقاومت حرارتی نیاز دارند.

مقاومت حرارتی عایق های جامد به هشت درجه طبقه بندی می شود: Y, آ, E, ب, اف, اچ, سی. مواد عایق معمولاً مورد استفاده شامل پلاستیک مقاوم در برابر قوس تریازین آزبست و پلاستیک DMC است, با دمای آستانه آنها بین 130-155 درجه سانتیگراد. تجهیزات الکتریکی ایمنی پیشرفته نیز برای موتور مشخص می شود, ترانسفورماتور, و سیم‌پیچ‌های آهنربای الکتریکی حداقل با دو لایه عایق برای سیم‌های خالی پوشانده شوند, حداقل یک لایه برای سیم های با پوشش لعابی نازک, و نوع QZ-2 برای سیم های ضخیم پوشش داده شده مینا.

همزمان, سیم پیچ باید یکی از تکنیک های اشباع را اتخاذ کند: غوطه ور شدن, چکیدن, یا اشباع خلاء. از روش های مسواک زدن و سمپاشی نباید برای آغشته کردن استفاده کرد. اگر از حلال های آلی به عنوان اشباع کننده استفاده شود, نیاز به دو دور آغشته کردن و خشک کردن دارد. سیم پیچ با قطر کمتر از 0.25 میلی متر برای تجهیزات الکتریکی ایمنی افزایش یافته ممنوع است. در موارد خاص, کویل ها را می توان ساخت ذاتا ایمن یا سازه های مهر و موم شده.