شنهای ضد انفجار
IIBT6
| گروه گاز/گروه دما | T1 | T2 | T3 | T4 | T5 | T6 |
|---|---|---|---|---|---|---|
| IIA | فرمالدئید, تولوئن, متیل استر, استیلن, پروپان, استون, اسید اکریلیک, بنزن, استایرن, مونوکسید کربن, اتیل استات, استیک اسید, کلروبنزن, متیل استات, کلر | متانول, اتانول, اتیل بنزن, پروپانول, پروپیلن, بوتانول, بوتیل استات, آمیل استات, سیکلوپنتان | پنتان, پنتانول, هگزان, اتانول, هپتان, اکتان, سیکلوهگزانول, سقز, نفتا, نفت (از جمله بنزین), نفت سیاه, تتراکلرید پنتانول | استالدئید, تری متیل آمین | اتیل نیتریت | |
| IIB | استر پروپیلن, دی متیل اتر | بوتادین, پروپان اپوکسی, اتیلن | دی متیل اتر, آکرولین, کاربید هیدروژن | |||
| IIC | هیدروژن, گاز آب | استیلن | دی سولفید کربن | اتیل نیترات |
کلاس IIB برای محیط هایی با گازهای خطرناک مانند اتیلن تعیین شده است, جایی که T6 مشخص می کند که دستگاه های الکتریکی ضد انفجار باید دمای سطح را زیر 85 درجه سانتیگراد حفظ کنند.
IICT6
کلاس IIC برای مناطق بسیار خطرناک با گازهایی مانند هیدروژن اعمال می شود, استیلن, و دی سولفید کربن. طبقه بندی T6 تضمین می کند که این دستگاه های ضد انفجار همچنین حداکثر دمای سطح را بیش از 85 درجه سانتیگراد حفظ می کنند..
اگرچه هر دو کلاس دارای رتبه T6 هستند, تجهیزات تحت کلاس IIC ایمنی افزایش یافته را ارائه می دهند. در نتیجه, IICT6 نسبت به IIBT6 دارای درجه ضد انفجار بالاتری است.