O termo “a proba de explosión” para ventiladores de tambor refírese ao seu deseño que illa os compoñentes eléctricos capaces de xerar faíscas, arcos, e temperaturas perigosas das mesturas de gases explosivos circundantes durante o funcionamento. Este deseño tamén garante que non se produzan faíscas cando situacións especiais provocan rozamento coa carcasa do ventilador, mantendo así prácticas de produción seguras.
Os ventiladores de tambor a proba de explosión clasifícanse xeralmente en dous tipos: un con carcasa e impulsor feitos de aliaxe de aluminio e alimentado por motores antideflagrante; e outra onde a carcasa é de chapa de ferro ou aceiro inoxidable con rodete de aliaxe de aluminio, tamén alimentado por motores a proba de explosión. O uso de aliaxe de aluminio nas zonas de fricción impide a ignición, cumprindo os requisitos de proba de explosión.
Normalmente, utilízanse motores a proba de explosión como BT4 e CT4, con opcións de personalización dispoñibles para resistencia a altas temperaturas, resistencia á corrosión, e frecuencia variable. Estes ventiladores de tambor son ideais para ambientes inflamables e explosivos, como gas natural transporte.