Specyfikacja materiałów metalowych do sprzętu elektrycznego przeciwwybuchowego

Kluczowym aspektem, który należy wziąć pod uwagę w przypadku materiałów metalowych w sprzęcie elektrycznym w wykonaniu przeciwwybuchowym, jest ich skłonność do zapalania wybuchowych mieszanin gazowo-powietrznych w wyniku iskier mechanicznych. Badania wykazały, że skład tych metali odgrywa zasadniczą rolę w ich potencjale zapłonu. Aby zapobiec występowaniu mechanicznego zapłonu iskrowego w obudowach metalowych, wymagane są określone ograniczenia elementarne. Standardy dot materiał wybuchowy środowiska – Ogólne wymagania sprzętowe – określ co następuje:

Klasa I

W produkcji poziomu RPL MA lub Mb sprzęt elektryczny w wykonaniu przeciwwybuchowym, skład aluminium, magnez, tytan, i cyrkonu w materiałach obudowy nie może przekraczać 15% przez masę, i łączny procent masowy tytanu, magnez, i cyrkon nie może przewyższać 7.5%.

Klasa II

Do produkcji sprzętu elektrycznego przeciwwybuchowego klasy II, całkowity procent masy krytycznych elementów w materiałach obudowy różni się w zależności od poziomu ochrony: Do sprzętu EPLGa, całkowita zawartość aluminium, magnez, tytan, i cyrkonu nie może przekraczać 10%, z magnezem, tytan, i cyrkonu w nieprzekraczającej ilości 7.5% w sumie; Dla sprzętu EPLGb, łączna zawartość magnezu i tytanu nie może przekraczać 7.5%; W przypadku sprzętu EPLGc, oprócz fanów, osłony wentylatorów, oraz przegrody otworów wentylacyjnych spełniające normy EPLGb, nie ma żadnych dodatkowych szczególnych wymagań.

Klasa III

W produkcji urządzeń elektrycznych przeciwwybuchowych klasy III, wymagany całkowity procent masowy odpowiednich elementów w materiałach obudowy również zmienia się w zależności od poziomu ochrony: Dla urządzeń EPLDa, zawartość magnezu i tytanu nie powinna przekraczać 7.5%; Dla urządzeń EPLDb, obowiązuje to samo ograniczenie; Dla urządzeń EPLDc, oprócz fanów, osłony wentylatorów, oraz przegrody otworów wentylacyjnych spełniające kryteria EPLDb, nie ma dalszych specjalnych wymagań.