Бутан як моддаи рангаест, ки ба осонӣ моеъ мешавад ва оташ мегирад. Вақте ки он бо пӯст тамос мегирад, зуд бухор мешавад, боқимондаи ҳадди ақал ва расонидани зарари ночиз.
Аммо, зеро бухоршавии бутан микдори зиёди гармиро ба худ мегирад, дар ҳоле ки миқдори кам хатари ҷиддӣ намеорад, таъсири зиёд метавонад ба сармозада оварда расонад! Муҳим аст, ки минтақаро бо миқдори зиёди оби лӯла шустани ҳамаҷониба барои тезонидани бозгашти пӯст ба ҳолати муқаррарии худ ҳарорат. Барои ҳама гуна захмҳо, дар махалхо истифода бурдани йод ва махлулхои шифобахш тавсия карда мешавад.