ความสามารถในการทำความเย็นของเครื่องปรับอากาศป้องกันการระเบิดและความสามารถในการทำความร้อน

ความสามารถในการทำความเย็นและความร้อนเป็นตัวชี้วัดทางเทคนิคที่สำคัญสำหรับเครื่องปรับอากาศที่ป้องกันการระเบิด และเป็นพารามิเตอร์หลักที่ผู้บริโภคควรประเมินเมื่อเลือกเครื่องปรับอากาศ. การทำความเข้าใจผลกระทบทางกายภาพของความสามารถในการทำความเย็น/ความร้อนของยูนิตและการครอบคลุมพื้นที่ห้องที่เหมาะสมถือเป็นสิ่งสำคัญ.

ความสามารถในการทำความเย็น:

เรียกว่าเป็นภาระ, ความสามารถในการทำความเย็นคือความร้อนที่เครื่องทำความเย็น (เครื่องปรับอากาศป้องกันการระเบิด) ถ่ายโอนจากวัตถุที่เย็นกว่าไปยังวัตถุที่อุ่นกว่าต่อหน่วยเวลา. โดยทั่วไปความสามารถในการทำความเย็นปกติจะสอดคล้องกับอุณหภูมิภายในอาคาร อุณหภูมิ 27°C และอุณหภูมิภายนอก 35°C. อย่างไรก็ตาม, ความจุนี้จะลดลงหากอุณหภูมิภายนอกลดลงต่ำกว่า 7°C หรือเกิน 35°C. ตามมาตรฐานแห่งชาติ, ความสามารถในการทำความเย็นที่วัดได้ต้องไม่น้อยกว่า 95% ของค่าที่ระบุบนแผ่นป้าย.

ในระบบหน่วยสากล (และ), ความสามารถในการทำความเย็นแสดงเป็นวัตต์ (ว) หรือกิโลวัตต์ (กิโลวัตต์). อย่างไรก็ตาม, ในขอบเขตของเครื่องปรับอากาศป้องกันการระเบิด, หน่วยดั้งเดิมของกิโลแคลอรีต่อชั่วโมง (กิโลแคลอรี/ชม) ยังคงแพร่หลายอยู่. นอกจากนี้, บางประเทศใช้เครื่องทำความเย็นจำนวนหนึ่งเป็นหน่วย, แสดงถึงความเย็นที่จำเป็นในการแช่แข็ง 1 ตันน้ำ 0 ℃ กลายเป็นน้ำแข็ง 0 ℃ 24 ชั่วโมง.

ความจุความร้อน:

ความจุความร้อนแสดงถึงความร้อนที่เกิดจาก เครื่องปรับอากาศป้องกันการระเบิด (ประเภทเครื่องทำความร้อนไฟฟ้า) หรือถ่ายเทจากอากาศอุ่นภายนอกสู่ภายใน (ประเภทปั๊มความร้อน) ล่วงเวลา. กำลังการผลิตนี้เป็นดัชนีประสิทธิภาพที่สำคัญสำหรับทั้งปั๊มความร้อนและเครื่องปรับอากาศป้องกันการระเบิดแบบทำความร้อนด้วยไฟฟ้า, มีความสำคัญต่อความสามารถในการทำความเย็น.