เพิ่มความปลอดภัยในการเชื่อมต่อสายไฟอุปกรณ์ไฟฟ้า

เพื่อเพิ่มความปลอดภัยให้กับระบบไฟฟ้า, การเชื่อมต่อสายไฟสามารถแบ่งได้เป็นการเชื่อมต่อไฟฟ้าภายนอก (โดยที่สายเคเบิลภายนอกเข้าสู่กล่องหุ้มเสริมความปลอดภัย) และการเชื่อมต่อไฟฟ้าภายใน (ระหว่างส่วนประกอบภายในตู้). การเชื่อมต่อทั้งสองประเภท โดยทั่วไปจะใช้สายเคเบิลแกนทองแดงเนื่องจาก ให้มีความแข็งแรงทางกลสูง, ความต้านทานต่ำ, และการนำไฟฟ้าที่เหนือกว่า.

การเชื่อมต่อไฟฟ้าภายนอก:

เมื่อทำการเชื่อมต่อภายนอก, สายเคเบิลควรเข้าไปในกล่องหุ้มเสริมความปลอดภัยผ่านทางเคเบิลแกลนด์. การเชื่อมต่อระหว่างแกนสายเคเบิลและขั้วต่อภายใน (ขั้ว) ต้องแน่ใจว่ากระแสไฟฟ้าที่กำหนดผ่านได้อย่างปลอดภัย, โดยมีพื้นที่หน้าตัดของตัวเชื่อมต่อที่มีขนาดเหมาะสม.

การเชื่อมต่อไฟฟ้าภายใน:

ภายใน, สายไฟทั้งหมดควรจัดวางและวางตำแหน่งไว้ หลีกเลี่ยงชิ้นส่วนที่มีอุณหภูมิสูงและเคลื่อนไหว. ถ้าสายไฟยาว, จะต้องยึดไว้ในจุดที่เหมาะสม. นอกจากนี้, การเชื่อมต่อภายในไม่ควรมีข้อต่อกลาง.

ในการดำเนินงาน, การเชื่อมต่อทั้งหมดระหว่างสายไฟและขั้วต่อ (เหมือนสลักเกลียวนำไฟฟ้า) จะต้องปลอดภัยและปราศจากความหลวม, ป้องกันการขาดการเชื่อมต่อ. สามารถใช้วิธีการต่างๆ เพื่อให้บรรลุเป้าหมายนี้ได้:

1. การเชื่อมต่อการบีบอัดแบบ Bolt-Nut:

สำหรับการบีบอัดสลักเกลียว, แกนลวดควรยึดให้แน่นด้วยตัวดึง (หนึ่ง “โอ” ขั้วต่อวงแหวน, ไม่ใช่ก “0” แหวน) บนเทอร์มินัล, ใช้น็อต. แนะนำให้ใช้การเชื่อมต่อแบบกดเย็นสำหรับแกนลวดและตัวดึง. อีกทางหนึ่ง, แกนลวดสามารถผูกปมได้, กระป๋อง, และแบนลงเพื่อผลที่คล้ายคลึงกัน.
ในการบีบอัดสลักเกลียว, จำเป็นอย่างยิ่งที่สลักเกลียวนำไฟฟ้า (ขั้ว) ทำจากทองแดง, โดยเฉพาะภายใต้กระแสไฟสูง. ในทำนองเดียวกัน, ควรใช้แหวนรองทองแดง, และควรมีมาตรการป้องกันการคลายตัว เช่น น๊อตเหล็กที่อัดน๊อตทองแดงหรือเทียบเท่า. สลักเกลียวนำไฟฟ้าต้องไม่หมุนขณะต่อสายไฟ.

แนวปฏิบัติทางอุตสาหกรรมมักเผยให้เห็นถึงการใช้แหวนรองเหล็กและน็อตในการเชื่อมต่อแบบอัดด้วยสลักเกลียวและน็อต, ซึ่งสามารถเพิ่มความต้านทานการสัมผัสได้, โดยเฉพาะภายใต้กระแสน้ำที่สูง, นำไปสู่ความร้อนที่มากเกินไปและความเสียหายที่อาจเกิดขึ้นกับฉนวนที่อยู่ติดกัน - เป็นอันตรายอย่างมาก.

2. การเชื่อมต่อการบีบอัดแคลมป์:

สำหรับการเชื่อมต่อการบีบอัดแคลมป์, ดังแสดงในรูป 1.19, ใช้โครงสร้างที่เหมาะสมสำหรับสถานการณ์ปัจจุบันสูง. สกรูหรือโบลท์สำหรับแผ่นอัดต้องมีแหวนรองสปริงเพื่อป้องกันการหลวม ซึ่งเป็นมาตรการด้านความปลอดภัยที่สำคัญ.
ในการเชื่อมต่อดังกล่าว, พื้นที่สัมผัสกับแกนสายเคเบิล, เมื่อเป็นวงกลม, ควรมีความโค้งพอสมควร, ทำให้มีพื้นที่สัมผัสเพียงพอเพื่อลดความต้านทานต่อการสัมผัสและความร้อน.

3. วิธีการเชื่อมต่ออื่น ๆ:

นอกเหนือจากสิ่งเหล่านี้, วิธีการที่เทียบเท่ากัน เช่น การเชื่อมต่อแบบเสียบปลั๊กหรือแบบบัดกรี สามารถใช้กับอุปกรณ์ไฟฟ้าที่มีความปลอดภัยสูงได้.
สำหรับการเชื่อมต่อแบบปลั๊กอิน, จำเป็นต้องมีโครงสร้างล็อค, มักใช้สำหรับเดินสายไฟภายใน. กลไกการล็อคทำให้ปลั๊กยังคงแน่นหนาระหว่างการใช้งาน.

เมื่อใช้เทอร์มินัลบล็อกในการเชื่อมต่อปลั๊กอิน, จำเป็นต้องมีมาตรการป้องกันการคลายที่มีประสิทธิภาพ. แผงขั้วต่อต้องป้องกันการหลุดของสายไฟ.

ในการเชื่อมต่อแบบบัดกรี, การบัดกรีด้วยดีบุกมักใช้สำหรับการเดินสายภายใน. ควรยึดสายไฟไว้ที่จุดบัดกรีเพื่อหลีกเลี่ยงความเครียดที่ไม่จำเป็น.

ข้อกังวลหลักในการเชื่อมต่อแบบบัดกรีคือการหลีกเลี่ยง “ประสานเย็น” ข้อต่อ, ซึ่งอาจทำให้เกิดปัญหาในการปฏิบัติงานและความร้อนที่ทนไม่ได้ภายใต้การใช้พลังงานเป็นเวลานาน.

นอกเหนือจากสิ่งเหล่านี้, สามารถใช้วิธีการเชื่อมต่อที่เทียบเท่าและเชื่อถือได้อื่นๆ ได้. มาตรการทั้งหมดนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อให้แน่ใจว่าหน้าสัมผัสทางไฟฟ้าที่เชื่อถือได้ที่จุดเชื่อมต่อ. ความต้านทานต่อการสัมผัสสูงอาจทำให้อุณหภูมิเพิ่มขึ้นได้, อาจสร้าง “อันตราย อุณหภูมิ” แหล่งกำเนิดประกายไฟ. การเชื่อมต่อที่หลวม, นำไปสู่การปลดสายไฟและการปล่อยกระแสไฟฟ้าที่อาจเกิดขึ้น, เป็นที่ยอมรับไม่ได้อย่างแน่นอน.